Week 4: Learning my way around the East Bay
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
25 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Berkeley
Mijn laatste rondje naar de Berkeley Marina was me goed bevallen, dus woensdagochtend besloot ik opnieuw deze kant op te gaan. Ik had op internet gelezen dat bij de Marina ook de Berkeley Pier lag. Rennen op deze pier zou de illusie geven dat je helemaal naar San Francisco kon gaan. Dat leek me wel wat, maar daar aangekomen bleek de pier helaas gesloten. Wel gaf het me een mooie blik op de Golden Gate Bridge, op zich ook een rondje waard.
In de middag waagde ik me op mijn eerste introductie-event, een zogeheten resource fair. In het Engels klinkt alles toch snel fancier dan het is, want het was eigenlijk gewoon een informatiemarkt met stands van allerlei verschillende organisaties. Niet bijzonder interessant, maar daardoor was ik er snel doorheen en nog mooi op tijd voor het voetbaltoernooi dat voor nieuwe internationals was georganiseerd. Mijn voetbalskills bleken helaas erg roestig (lees: ik bakte er niks van), maar het was wel leuk om een balletje te trappen in het zonnetje en wat nieuwe mensen te leren kennen. Ik blijf het wel bijzonder vinden hoe voetbal iets is dat werkelijk over de hele wereld gedaan wordt. Blijkbaar is het iets universeels om het leuk te vinden om achter een bal aan te rennen...
Op vrijdag was het tijd om mijn ontdekkingsgebied significant te vergroten, ik was nu namelijk de trotse bezitter van een fiets! Naomi had nog een fiets staan die ik mocht gebruiken (ze fietst namelijk ook nooit). Hij had echter twee lekke banden, maar nu die gefixt waren, kon ik mijn felroze-paarse tweewieler bestijgen voor een ritje zuidwaarts richting Emeryville, waar een shoppingcenter zit. Samen met Loes nam ik daar even een kijkje en vond ik eindelijk nieuwe gympen om mijn inmiddels compleet doorgescheurde oude te vervangen. Na dit tochtje sloot ik de ‘werkweek’ af met Icecream Social, opnieuw een event voor nieuwe internationals. Helaas was ik al te laat voor het ijs, maar ik ontmoette wel een aardige Zweed die ook achter het net had gevist waarmee ik een poos heb staan praten, vooral over mogelijke hikes in de buurt. Uiteindelijk werden we als laatsten vriendelijk doch dringend verzocht de zaal te verlaten. Het delen van zulk leed schept dus duidelijk een band.
Het weekend was all about San Francisco! Zaterdagochtend laadde ik mijn fietsje op het rek voorop bus F om ons samen naar de stad te laten vervoeren. Als Berkeleystudent kun je gratis gebruik maken van de bussen in en om de stad en je mag je fiets gewoon meenemen, echt ideaal. In het begin hield ik mijn fiets bij elke bocht en hobbel angstvallig in de gaten, ervan overtuigd dat hij er ieder moment af kon vallen. Die angst bleek echter ongegrond en drie kwartier later trapte ik over The Embarcadero, oftewel de boulevard van San Francisco. Beginnend bij Pier 1 bij de Ferry Building reed ik door tot ik even stopte bij Pier 39, onderdeel van Fisherman’s Wharf. Hier kon ik na het zien van de zeeolifanten en zeehonden tijdens de roadtrip ook de zee-variant van de leeuw toevoegen aan mijn wildlife-lijstje. Die lagen lekker te ronken op de vlonders, terwijl je op de achtergrond de Golden Gate Bridge kon zien liggen.
Om 11 uur had ik afgesproken met Bibi om naar het Walt Disney Museum te gaan in Presidio Park. Tof om zijn verhaal te zien en voor mij vooral heel gaaf om al die originele tekeningen te zien en de ontwikkelingen daarin, ook gedurende het ontwerpproces (kreeg spontaan zin om mijn schetsboek weer tevoorschijn te halen). Ik had me niet eerder beseft hoeveel vakmanschap er achter die bekende figuurtjes zit en wat een enorm aantal uren werk er in zit. We waren beiden verbaasd over hoeveel hij heeft gemaakt, nog veel meer dan we dachten! Ooit begonnen met Alice in Wonderland en wat onbekendere werken, maar het werd pas echt big business met de geboorte van Mickey. Vanaf daar ontstonden zijn eerste full-length films Sneeuwwitje (al in 1937!) en Pinokkio en kwamen er langzaam steeds meer figuurtjes bij. Donald, Minnie, Goofy, Pluto.. Veel ooohja! momentjes dus.
We lunchten nog gezellig samen, waarna ik mijn fietstochtje verder vervolgde richting Lombardo Street. Deze straat staat eigenlijk vooral bekend om een klein stukje ervan, waarvan geclaimd wordt dat het de meest kromme straat ter wereld is. Dit stuk is slechts één block, maar daarin zitten acht scherpe haarspeldbochten om de steile afdaling te kunnen maken. Overdag wordt het overspoeld door toeristen en staat er een lange file van auto’s om deze weg af te dalen. De weg omhoog aan de andere kant is supersteil, maar ik besloot toch om mijn fietsje naar boven te duwen. Ik wilde eigenlijk alleen onderaan de straat omhoog kijken, maar omdat ik op Google maps niet zo snel kon vinden welke kant nou de hoge en wat de lage kant was, bleek ik opeens bovenaan de bochtige afdaling te staan. Hm.. “Can I go down by bike?” vroeg ik de politie-agente die de stroom aan toeristenauto’s stond te regelen. Ik ging ervan uit dat het een hele domme vraag was, dat zou natuurlijk niet mogen. “Yea, sure” antwoordde ze onverschillig. En zo slalomde ik vrolijk naar beneden. Ik had er niet zo bij stil gestaan dat dit wellicht een wat opvallend beeld zou zijn, maar al snel hoorde ik van meerdere kanten “Look! Look! She’s going down by bike!”, “Oh My God, look at that!” om me heen en zag ik mensen snel hun camera pakken. Waarschijnlijk ben ik straks dus in meerdere (voornamelijk Chinese en Japanse) fotoboeken te zien...
Aan het einde van de middag was ik weer terug in Berkeley, waar het zonnetje me verleidde mijn eerste baantjes te zwemmen in een van de vier zwembaden van de universiteit. Het zijn allemaal buitenbaden (ohja, natuurlijk, iets met altijd zon), van verschillende formaten. Ik ging nu naar het ‘hoofdbad’, Spieker Pool. Dit is onderdeel van Recreational Sports Facility (RSF), het grootste sportcentrum van de universiteit. De sportfaciliteiten zijn mega-uitgebreid en verspreid over de hele campus, en best of all: gratis voor studenten! Spieker Pool heeft 18 banen met een lengte van 25 yards (22,86 meter). Toch net een iets andere ervaring dan het badje van de TU.. Het was heerlijk om lekker heen en weer te zwemmen, vooral buiten, al vergiste ik me er wederom in dat de lucht hier flink afkoelt vanaf 6 uur. Het water was lekker warm, maar het was wel even bibberen toen ik eruit ging...
Op zondag stortte ik me met Loes in het gekkenhuis dat Caltopia heet. Dit is een jaarlijks evenement op de campus waarbij een heleboel organisaties, verenigingen en winkels uit de omgeving met een standje staan om je enthousiast te maken voor hun ding. Dit betekent vooral het liken van een hele hoop Facebookpagina’s, inschrijven van mailinglists en downloaden van apps, in ruil voor goodies, goodies en nog eens goodies. Met een enorme tas vol pennen, coupons, t-shirts en samples keerden we voldaan weer huiswaarts. Hollanders bleken duidelijk niet de enige te zijn die gebrand zijn op gratis spul, vooral voor de stands met gratis pizzapunten en Ben & Jerry’s ijs stonden immens lange rijen. Het kan dus nog erger..
’s Middags pakte ik opnieuw de bus richting San Francisco. Vanaf de bushalte liep ik over Market Street via een paar winkels richting het huis van Robbert en Bibi. Het was heel interessant om de enorme verschillen te merken tussen de buurten waar ik doorheen liep. Eerst het begin van Market Street met alle bekende winkels en shoppende toeristen, waarna dit langzaam overging naar Tenderloin, een wijk die niet al te best bekend staat. Steeds meer gesloten winkels, zwervers, gangsters en vooral een veel grimmigere sfeer op straat (wees gerust mam, overdag is het prima veilig om doorheen te lopen). Het contrast met Hayes Street daarna had niet veel groter kunnen zijn; exclusieve winkels en gezellige lunch- en eettentjes, bevolkt door yuppen en kleine gezinnetjes genietend van hun zondag. Onderweg kwam ik ook nog langs de Six Painted Ladies, uiteraard bekend uit de serie Full House (tenzij je een serie-nitwit bent like me). Tegen een uur of 7 kwam ik bij Barrel Head Brewhouse voor een mini-Alcmaeon-reünie. Oud-bestuursgenootje Britt en man Bouke waren namelijk drie weken aan het roadtrippen hier, en samen met Robbert en Bibi vierden we hun laatste avond in de States. Superleuk om ze hier te zien en alle verhalen uit te wisselen. Vijf jaar geleden in ons kleine bestuurskamertje hadden we nooit kunnen bedenken dat we hier nu zo zouden zitten in San Francisco!
-
25 Augustus 2016 - 09:36
Manja:
Haai!!
Hier is je enthousiaste lezer weer! Wat gaaf om je belevenissen weer te lezen. Heerlijk het reisverslag en al je ervaringen die je beschrijft. Net alsof ik er ook een beetje bij ben. Je schrijft leuk zeg, in mijn hoofd is San Francisco al zo levendig dat het bijna wil wegkrassen op mijn wereld-kraskaart!
Veel plezier aankomende week meis! Lees graag het vervolg!
Liefs, Manja -
25 Augustus 2016 - 14:46
Trees:
Hahaha, hier je fan nummer 2!
Omdat het bericht van een nieuwe post in de bak met spammail terecht komt heb ik steeds niet zo snel door dat er weer een verslag geplaatst is.
Het is heerlijk om te lezen en ik ben helemaal met Manja eens dat je erg prettig schrijft.
Ik zag je slalommen op je fiets en toen je schreef over de grimmige sfeer en de gangsters dacht ik net "oh gut kind toch" toen je me al gerust stelde. Dank daar voor!
Een mooie interactie, terwijl we toch duizenden mijlen van elkaar af zitten en in een heel andere tijdzone.
Inmiddels ben je aan de echte studiewerk begonnen en ik kijk uit naar het volgende verslag.
Liefs, je mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley