Week 9: Study, study, study.. and swim, sea, sun!

Vergeleken met alle nieuwe ervaringen en evenementen van vorige week, waren de eerste dagen van deze week een heel stuk minder interessant. Het was namelijk Studie Studie Studie wat de boventoon voerde! Op een of andere manier hadden allevier mijn vakken besloten om in deze week grote deadlines te plannen, wat resulteerde in een midterm (tussentijds tentamen), een elevator pitch, het afleveren van een website en 2 reports. Slik. Op maandag had ik nog een beetje afleiding, al was het toch weer iets nerderigs, door de VR Bootcamp sessie nummer 3, een vervolg op afgelopen donderdag, waarbij ik verder in werd gewijd in de geheimen van Unity (zie vorige blog).

Op dinsdag bestond mijn hoogtepunt wederom uit een studiegerelateerde afspraak, ditmaal betrof het een meeting met professor John Chuang. Hij is de instructor van mijn Sensors-vak, en hij was tevens mijn hostprofessor, wat inhoudt dat hij mijn aanmelding bij UC Berkeley ondersteunde (hij gaf zeg maar een insider referentie, wat best een eer is en je kans op toelating sterk vergroot). John is net als ik erg geïnteresseerd in Virtual Reality (VR) en daarom had hij voorgesteld om eens te bespreken of onze interesses genoeg overlapten voor mogelijke onderzoeksprojecten (ik geef eerlijk toe dat het best cool voelt als zo’n gerenommeerde en belachelijk druk bezette professor zegt “I think we should schedule a meeting to discuss our interests one-on-one”). Uiteindelijk waren we zeker 1,5 uur in gesprek, beide steeds enthousiaster over allerlei ideeën die al samen brainstormend opkwamen. Ik besloot de sprong te wagen en vroeg of er ook mogelijkheden waren om een van deze ideeën daadwerkelijk uit te voeren als onderzoeksproject waarover ik dan mijn masterthesis kon schrijven aan UC Berkeley. Ik vond het behoorlijk spannend om hem dit zo direct te vragen, maar de afgelopen tijd heb ik geleerd dat dat de way to go is hier in Amerika. Hij reageerde gelukkig positief, maar had geen idee wat hier praktisch gezien voor nodig was. Iets voor mij om te onderzoeken dus komende dagen.

Ook woensdag bestond voor het leeuwendeel uit studeren, waarbij ik gelukkig langzaam ook het gevoel kreeg daadwerkelijk iets te produceren en zowaar de twee reports af kon strepen. De ISchool heeft het best goed voor elkaar, als student heb je toegang tot zowel het ‘Co-lab’, een studieruimte met computers en studieplekken, als ‘The lounge’, een grote ruimte in het soutterrain met wederom studieplekken, maar ook een aantal zeer comfortabele sofa’s, een enorm tv-scherm, en een klein keukentje met bijvoorbeeld een koelkast en broodrooster. Deze week is mijn inschrijving ein-de-lijk in alle systemen doorgevoerd, dus ik ben nu officieel ingeschreven voor alle vakken, heb een (werkend!) ISchool-account, en mijn pasje geeft toegang tot al deze ruimtes. Hallelujah! Elke woensdagmiddag is er om half 4 I-Tea in het Co-lab, oftewel thee en cookies! Erg welkom tussen al het blokken door...

Donderdag voelde een beetje als D-Day; met mijn midterm en elevator pitch op het programma. De midterm was in de vorm van een take-home-exam, oftewel je kon hem op je eigen tijd en op je eigen manier/omgeving/medium maken. Hoe erg ik ook verknocht ben aan mijn Mac, een tentamen op een computer vind ik toch echt niets. Tot mijn teleurstelling best een beetje worstelen dus dit tentamen, maar goed er kon in ieder geval weer iets van mijn lijstje af! De elevator pitch was voor mijn entrepreneurship-vak, waarbij ik mijn start-up idee moest pitchen in 3 minuten met 3 slides voor de rest van de klas. Ik ben wel gewend aan ‘wetenschappelijke’ presentaties, maar om zo’n idee vol enthousiasme te brengen is toch andere koek, zeker in het Engels en voor zo’n klas vol mensen. Laten we het erop houden dat ik nog veel ruimte heb voor verbetering ;-)

Het einde van de week was hiermee wel eindelijk in zicht; vrijdag moest ik nog de laatste fouten uit mijn website halen en de hele hups inleveren, en toen eindelijk: weekend!! Ik begon meteen maar met iets ontspannends, doch nerderigs; ik ging namelijk langs bij de office hours van onze Sensors-onderwijsassistente, Max. Hij is een PhD student hier en op vrijdagmiddag kun je daar binnenlopen met vragen over het vak, ...of om met de opgestelde VR apparaten te spelen! Na een korte vraag, ging ik over op het laatste. Eerst leefde ik me weer even uit op Tiltbrush, het schilderen in de ruimte wat ik eerder ook had gespeeld. Daarna ‘keek’ ik nog een korte film waarbij ik me op een schipwrak bevond (waarbij ik heel klassiek wegdook voor een langszwiepende walvissenstaart, zo ‘echt’ voelt de omgeving!), en schoot ik met pijl en boog om mijn kasteel te verdedigen. Dit klinkt misschien allemaal vrij suf, maar ik weet zeker dat bijna iedereen fanatiek wordt zodra je die VR-bril opzet en geabsorbeerd wordt door de bizar overtuigende ervaring je in een andere wereld te bevinden.

Hierna had ik nog één ‘serieuze’ afspraak voor ik daadwerkelijk mijn hersenen uit kon schakelen, namelijk een gesprek bij het International Office om meer informatie te krijgen over de mogelijkheden om mijn verblijf te verlengen. Dit was echter behoorlijk teleurstellend; mijn huidige visum valt niet te verlengen voor een onderzoeksproject, en voor het visum dat ik daar wel voor nodig heb moet ik sowieso terug naar Nederland en opnieuw de hele procedure door. Dat visum heeft ook nog een hoop andere nadelen waarvan ik de details achterwege zal laten, maar de conclusie was vrij duidelijk: dat gaat ‘m niet worden. Na dit gesprek was ik best even uit het veld geslagen, dus hoe daar beter mee om te gaan dan genieten van de zon in het zwembad? Ik ging dit keer naar een zwembad dat ik nog niet eerder had geprobeerd, namelijk Hearst Pool. Met 33⅓ yards (hoe verzinnen ze het) het langste bad op de campus, en het blijkt ook de mooiste! Het zwembad is onderdeel van het oude Hearst Women’s Gymnasium, gebouwd rond het begin van de 20e eeuw in een heel statige, imposante stijl. En als extraatje kijk je als je tijdens het zwemmen opzij ademhaalt recht uit op de Campanile!

Het weer beloofde dit weekend erg zomers te worden, dus daar besloten we goed gebruik van te maken. Op zaterdag stonden we dan ook weer stipt om 8 uur bij IHouse voor een lange hike. Point Reyes Regional Park was de bestemming, een natuurgebied aan de Pacific Coast ten noorden van San Francisco. Johannes en ik hadden een mooie route uitgekozen, en Rebecca, Pelle en Kyran (een Spaanse vriend van Johannes) enthousiast gekregen om dit samen met ons te doen. Voor het eerste deel sloten ook Julian en Alex (van de groep uit München) zich aan. Vanaf het bezoekerscentrum volgden we eerst Bear Valley Trail, die uitkwam bij Wildcat Beach. Over het strand vervolgden we onze weg naar de Alameda Falls. Het bijzondere aan deze waterval is dat het water neervalt recht op het strand, om vervolgens de zee in te stromen. Ik had dat nog nooit gezien, en op een of andere manier is het een heel gek gezicht, alsof twee verschillende soorten naturen door elkaar gemixt zijn. Hier hielden we een chille lunchpauze, inclusief snelle duik in de Pacific Ocean (brrrr Nieuwsjaarsduik temperaturen) en een ‘douche’ onder de waterval om het zout af te spoelen. Heerlijk!

Hierna waren we weer lekker fris (niet dat dat lang stand hield maar toch) en klaar om onze tocht te vervolgen. Julian en Alex sloegen snel af richting ons startpunt, en wij vervolgden onze route langs de Coastal trail. De uitzichten op de zee waren steeds adembenemend (de stijgende paden erheen trouwens ook). Via de Sky trail en de Meadow trail arriveerden we om 6 uur en met 30 kilometer in de benen weer bij de auto. Zeker de mooiste hike in de Bay Area tot nu toe!

Het zou op zondag nog heel wat graadjes warmer worden, dus dan zit er weinig anders op dan de verkoeling van het water opzoeken! Rebecca en ik besloten het dichtbij huis te houden en lekker naar Hearst Pool te gaan. Beetje studeren, beetje lezen, en vooral erg vaak een duik in het water om weer af te koelen. Gelukkig is komende week wat rustiger qua studie, dus er staan alweer een hoop leuke dingen gepland!