Week 23: Happy New Year!

Tweede kerstdag had ik om 11 uur afgesproken met Michelle, een MIMS-student die oorspronkelijk uit LA komt en hier was voor de kerstdagen. Zodra ik wist dat ik naar LA zou gaan had ik haar een berichtje gestuurd om elkaar hier te zien. We hadden afgesproken om naar Venice Beach te gaan, een van LA’s meest populaire stranden. En terecht, alle strandclichés kun je hier afstrepen: een enorme zandstrook aan een helderblauwe zee met flinke golven vol surferdudes, een boardwalk waarover strandgangers nonchalant flaneren of skaten, en een hoop strandtentjes om dit alles met een drankje vanachter een dure zonnebril gade te slaan. Venice Beach voegt daar nog wat extraatjes aan toe; zo vind je overal op de (veelal prachtige, en peperdure) huizen langs de boardwalk gave muurschilderingen, en is er een groot skatepark waar we een aantal steengoede skateboarders in actie konden zien. Iets minder aantrekkelijk vond ik het zogenaamde “Muscle Beach”, een outdoor ‘sportclub’ waar bodybuilders vrijwel allemaal shirtloos aan het krachtpatsen zijn. Wat me hieraan echter het meest verbaasde was de kleine tribune ernaast, gaan mensen hier echt naar zitten kijken?! Volgens Michelle zijn dat soort dingen typisch LA. Tsja...

Voor we Venice Beach bereikten, liepen we eerst nog over Abbot Kinney Boulevard, een straat vol met hippe winkeltjes en cafeetjes. Zowel de stijl van de winkels als de gebouwen zelf vond ik supergaaf, dus erg leuk om er alleen al doorheen te lopen. Vervolgens liepen we in het heerlijke zonnetje over het strand heen en weer terug over de boardwalk, hier en daar snuffelend in de souvenirshops. Is het echt eind december? Je kan je voorstellen dat het qua kerstgevoel wel meeviel dit jaar... Na een typische American lunch (een huge sandwich waarbij standaard een grote portie friet geserveerd wordt, en een minstens zo enorme pretzel), waarbij we gezellig kletsend lekker de voorbijlopende mensen konden bekijken, was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Michelle.

Ik werd opgepikt door Naomi en haar zussen voor een belangrijke LA-bestemming die nog ontbrak op het lijstje: Beverly Hills! Al rijdend over Rodeo Drive kon ik alle dure merken die ik ken één voor één afstrepen. Eindbestemming hier was Sprinkles, dé cupcake winkel van LA. Yuci (een van Naomi’s zussen) is een gigantische zoetekauw dus die was sterk van mening dat dit absoluut niet aan mijn LA-ervaring mocht ontbreken. En ik kan haar geen ongelijk geven, ik kan me niet herinneren dat ik ooit zulke lekkere cupcakes heb gegeten! We probeerden bijzondere smaken als Triple cinnamon en S’mores (typisch Amerikaanse smaak, combinatie van chocola, marshmallow en Graham crackers) maar ook ‘klassiekers’ als Red velvet en Vanille. Nomnomnom! Nog wel grappig om te vertellen, ze hebben zelfs een Cupcake ATM, zeg maar de Febo-versie voor cupcakes. 24/7 cupcakes uit de muur trekken om een zeer ernstige cupcake-craving te stillen als de winkel gesloten is.

Na dit smaakfestijn reden we door naar Neighborhood Studios, de dansschool waar Yuci regelmatig dans classes volgt. Ze mag onbeperkt mensen meenemen, dus de volgende 2 uur waagde ik me eerst aan hiphop en daarna jazz funk. Dit leerde mij dat ik ontzettend van dansen hou, maar echt niets bak van het volgen van een choreografie. Ach ja, je kan niet alles hebben. Ik heb in ieder geval erg genoten van de muziek ;-) ’s Avonds kwamen er nog twee vriendinnen van de familie langs, waarmee we nog een poos hebben zitten kletsen en veel hebben gelachen. Naomi en ik moesten de volgende ochtend heel vroeg op voor onze terugvlucht, dus we konden het beter niet al te laat maken. We hadden onze vlucht voor een prikkie geboekt met Spirit Airlines, en vanaf het moment dat we hadden geboekt hoorden we overal om ons heen horror-ervaringen met deze maatschappij. Een beetje huiverig kwamen we dus aan op het vliegveld. Alles verliep echter supersoepel, en een uurtje later stonden we alweer op Oakland Airport. Vliegen heeft toch wel z’n voordelen...

Het was stralend weer in Berkeley, dus op woensdagmiddag wilde ik dolgraag de natuur in om daarvan te genieten. Gelukkig vond ik Pelle zover om de heuvels in te lopen en te genieten van het zonnetje en het prachtige heldere uitzicht. Onderdeel van de deal was we ons rondje zouden eindigen bij Shattuck Cinemas voor de matinee-voorstelling van Arrival, een nieuwe film die Pelle graag wilde zien. Ik had er vooraf niet zo’n hoge verwachting van; het leek een soort vage space sci-fi film en dat is toch niet helemaal mijn ding, maar ik werd positief verrast want het bleek een fenomenaal goede film te zijn. Echt een aanrader!

De volgende ochtend pakte ik de bus naar San Francisco met mijn fiets voorop, om vervolgens via de Embarcadero naar het huis van Bibi en Robbert te fietsen. Die zijn voor de feestdagen in Nederland en hadden me gevraagd een aantal dagen voor de katten te zorgen. Ik werd onder luid gemiauw enthousiast welkom geheten door Ollie en Sally. Ze bleven maar kopjes geven en spinnen, superlief! Ik kon helaas niet zo lang blijven, want om 2 uur had ik een Skype-afspraak met Simon van KindVR, een start-up gericht op toepassingen van VR in de gezondheidszorg. Eerder had ik met hem gesproken over zijn idee om biosignalen te verwerken in een VR-omgeving, en omdat we dit gedaan hebben voor ons project bij Sensors stelde hij voor om te Skypen. Helaas was hij momenteel te druk met een ander onderzoeksproject om hiermee verder te gaan, maar toch altijd goed om dit soort contacten warm te houden...

Op mijn to-do lijstje stond altijd nog de zonsondergang vanaf de Big C, waarvan ik gehoord had dat het heel mooi moest zijn. Aan het einde van de middag liep ik dus weer de heuvels in, dit keer vanaf de campus. Onderweg maakte ik uiteraard een schommelstop, heerlijk om lekker heen en weer te zwieren met een blik op de campanile en de East bay. Nog ietsje verder omhoog plofte ik neer bij de Big C, om lekker een boekje te lezen bij de langzaam neergaande zon. Prachtig om de skyline van San Francisco langzaam te zien verkleuren naar oranje en tot slot een felrode gloed. City on fire! Ook van het kleurenspel op het water van de baai kon ik elk volgend moment wel weer een foto maken. Zeker het klimmetje waard!

Op vrijdagochtend dook ik de keuken in voor het bakken van een flinke lading pepernoten. Huh? Eind december? Vorig weekend hadden we het bij Naomi’s familie uitgebreid gehad over alle feesten en tradities vanuit verschillende landen. Daarbij had ik uiteraard verteld over Sinterklaas. Vooral het feit dat hij op een paard over de daken huppelt en stoute kinderen in de zak meegenomen worden naar Spanje leidde tot veel hilariteit. Natuurlijk had ik ook met veel genoegen verteld over de heerlijke pepernoten die alleen rond Sinterklaastijd (oke, vanaf september dan al wel) verkrijgbaar zijn. Hier waren ze erg benieuwd naar, dus als bedankje voor hun gastvrijheid besloot ik een bak pepernoten te maken. Dit was mogelijk door een Sinterklaaskadootje dat mijn moeder (samen met nog veel meer kleine leuke pakjes) vanuit Nederland had gestuurd; Nederlandse speculaaskruiden! Die kennen ze hier namelijk niet. Dat kwam nu dus goed van pas.

In alle tijd dat ik hier ben, heb ik het nog nooit zo gek gevonden om aan de andere kant van de wereld te zijn dan op oudjaarsdag. Pas dan merk je pas echt het tijdsverschil. Zo vreemd om om 3 uur ’s middags een hele lading appjes te krijgen met nieuwjaarswensen! Vooral ook doordat je hier echt niets merkte van het feit dat het de laatste dag van het jaar was. Geen geknal van vuurwerk, geen oliebollenkramen, gewoon een normale zaterdag. Het is hier duidelijk niet zo’n ding, zelfs in zoverre dat ik ’s avonds een hapje ging eten met Steve (MIMS’er) en zijn vrouw Megan, en dat die vervolgens naar huis gingen om waarschijnlijk al voor middernacht in bed te liggen. Ik had gelukkig nog wel wat leuks te doen; Pelle kwam langs met zijn zusje en nichtje die hier een weekje op bezoek zijn. Na gezellig wat gedronken te hebben, liepen we omhoog bij de campus voor een plekje met uitzicht op San Francisco. We waren iets aan de late kant maar bij de laatste klokslagen vonden we Loes en Arjen, en samen toastten we op het nieuwe jaar met in de verre verte het vuurwerk bij de Golden Gate Bridge. Geen wild feest, maar toch wel heel bijzonder om zo het nieuwe jaar te starten.

Op nieuwjaarsdag sliep ik lekker uit. Hoewel er in de East Bay zowaar een nieuwjaarsduik gehouden wordt, liet ik die dit keer toch maar aan me voorbij gaan.. Wel deed ik mijn eigen versie met wat baantjes in Spieker Pool. Blijft toch maf om op 1 januari buiten in het zonnetje te kunnen zwemmen (oke wel in een goed verwarmd bad, maar toch). De rest van de dag stond vooral in het tekenen van pakken en regelen voor Hawaii. Hier vliegen Johannes en ik op dinsdagochtend (heel) vroeg naartoe. Mijn volgende blog zal dus waarschijnlijk ook enkele dagen vertraging hebben, maar hopelijk vol staan van de toffe ervaringen die ik komende week ga beleven!