Week 14: Changing flights - returning Feb 2017

Het weekend had een beetje veel ontspanning, en een beetje weinig studie, time to get to work dus.. Vooral omdat deze week weer een midterm (= tussentijds tentamen) gepland stond, en ook de eindpresentatie van project 1 voor het vak Sensors. “Gelukkig” was er voor deze week ook veel regen voorspeld, dus dat maakte het iets minder erg om me in mijn leergrot op te sluiten. Al was het wel erg verleidelijk om ‘eventjes’ wat te Googlen op vluchten naar Hawaï en me alvast te verdiepen in alle hikes en andere activiteiten die er te doen zijn. In plaats daarvan deed ik iets anders niet-studie-gerelateerd-doch-nuttigs: het omboeken van mijn terugvlucht naar Nederland. Oorspronkelijk zou ik op 20 december op het vliegtuig stappen, maar via Facebook kon ik dit in een simpel gesprekje met Tix.nl omzetten naar 8 februari. Op 9 februari kom ik om half 3 ’s middags weer aan in Düsseldorf. Fijn om definitief vastgelegd te hebben dat ik hier langer blijf, en te weten tot wanneer precies. "Coming home for Christmas" gaat voor mij niet op dit jaar dus!

Op woensdag was het opeens nog een dagje heerlijk zonnig weer, dus ik greep natuurlijk direct mijn kans om het zwembad in te duiken. Buiten zwemmen in het zonnetje terwijl het bijna november is, dat is toch wel erg genieten. Wees gerust, de dagen erna was er weer regen voorspeld. Het is hier nu ‘ongewoon regenachtig’.. ja hoor, ben ik hier, gaat het meer regenen dan het in jaren heeft gedaan! Maar echt reden tot klagen heb ik natuurlijk niet. Op donderdagochtend ging ik vroeg naar de Moffit library, een van de maar liefst 39 bibliotheken op de campus, variërend van de grote algemene John Doe en Moffit Libraries tot heel gespecificeerde zoals de Transportation Studies Library en Optometry Library (je moet er maar opkomen...). Hier kon ik in alle rust en stilte mijn tentamen maken. Aangezien de buitenkant van ons appartementencomplex gerenoveerd wordt (denk oorverdovend en diep doordringend geboor vrijwel elke ochtend), was mijn eigen kamer hiervoor iets minder geschikt. Aan het begin van de middag had ik vervolgens de eindpresentatie van het eerste project van mijn vak Sensors, Data, Human, Apps. Wij hadden ons hierbij gericht op het analyseren en interpreteren van data van een accelerometer, een soort sensor die meet hoeveel kracht een bepaalde spier uitoefent in horizontale, verticale en diagonale richting. Het was ons gelukt om hieruit te achterhalen welke spieren het meeste kracht uitoefenen, hoeveel stappen de hardloper zette in de gemeten periode, en of hij links- of rechtsbenig was. Stiekem best tof vind ik als nerd zijnde.

Hoogtepunt van de week was vrijdagavond, waarop ik Diwali zou vieren. Diwali, het feest der lichten, is een van de belangrijkste Hindoestaans feesten dat elke herfst gevierd wordt. Het heeft zijn oorsprong in India, en met zeker een kwart Indiase studenten in de I-School was het niet gek dat twee van hen hier wat voor organiseerden. Het feest vond plaats in onze lounge in South Hall, waar we 24/7 toegang tot hebben. Er was gezorgd voor heerlijk Indiaas eten, allerlei gerechten waar ik nog nooit van had gehoord, en die ik ook met geen mogelijkheid uit kan spreken. Het was heel tof om mijn medestudenten met Indiase roots nu gekleed te zien in prachtige traditionele kleding. De vrouwen in felgekleurde jurken, en de mannen in een soort lange overhemden (als ik het goed begrepen heb noemen ze die Kurta Pyjama’s hihi). Belangrijkste ingrediënt van de avond was echter de muzikale ondersteuning: Bollywood Beats! En dat Indiërs van hun muziek en dansen houden werd me al snel goed duidelijk: want losgaan kunnen ze! Ik kon natuurlijk niet achterblijven, dus al snel stond ik mee te springen en te juichen. De liedjes werden begeleid door de bijbehorende videoclips op een groot scherm, die vaak hilarische taferelen vertoonden van grote groepen mannelijke en vrouwelijke dansers met zorgvuldig ingestudeerde choreo’s. Het grappige eraan is vooral dat dit is wat daadwerkelijk gedraaid wordt en superpopulair is in India. Toch een kléín cultuurverschilletje. Tegen twee uur waren we nog met een zeer klein groepje over, en kreeg ik zowaar een luid applaus van de overgebleven gasten voor mijn dans-uithoudingsvermogen, en snelle integratie in de Indiase dansmoves. Oke, ze waren wel een beetje dronken van een flinke hoeveelheid Old Munk, ‘rum voor de armen’ die veel gedronken wordt in India, maar het was toch wel hartverwarmend om me zo welkom te voelen en gewaardeerd te worden.

Op zaterdag vestigde ik een nieuw Amerikaans uitslaaprecord, en hield ik verder een relaxte brakdag. ’s Avonds kwam Pelle langs voor een nieuwe ronde House of Cards. De presidentsverkiezingen komen nu immers heel dichtbij, dus ik moet mijn connectie met de Amerikaanse politiek wel een beetje warm houden. Het valt me erg mee hoeveel je hier merkt van de verkiezingen, slechts hier en daar een pamflet of een opmerking van een professor. Het enige dat echt opviel waren alle stands en mensen die buiten winkels of supermarkten stonden met de vraag ‘are you already registered to vote?’. Op zich wel leuk dat ik er blijkbaar niet zo toeristisch of uitheems uitzie dat ze er meteen al vanuit gaan dat ik geen Amerikaans staatsburger ben. Waar ik veel meer van heb gemerkt, is dat het maandag 31 oktober Halloween is. Afgelopen weken verschenen er op steeds meer random plekken pompoenen, ze planten die werkelijk overal hier! In plantenbakken, op vensterbanken in fastfood-restaurants, rond de speeltoestellen in een speeltuin... ik heb ze werkelijk overal gezien! De meest indrukwekkende pompoen was echter toch wel te vinden in de Berkeley Bowl, waar de grootste pompoen van de Bay Area tentoongesteld werd. Naomi had me er al over verteld, maar toen ik zondag in de winkel kwam was ik toch even overdonderd; hij was echt HUGE! Zeker 1,5 meter breed en 1,5 meter hoog, een werkelijk monsterlijk gevaarte. Daar kun je nog maaaanden pompoensoep van brouwen...

Verder was het zondag erg grauw en grijs, dus besloot ik er maar een studiedag van te maken. Voor een verandering van omgeving reed ik in de loop van de middag naar South Hall om in het Co-Lab verder te werken. Een tekenend verschil met het studieklimaat in Nederland is dat je daar op zondagavond toch weinig studenten aan zal treffen op de campus, laat staan dat je met een groepje afspreekt om verder te werken aan een opdracht. Heel anders is dat hier in Berkeley, waar het zowaar druk was in de Co-Lab met allerlei groepjes druk bezig aan hun projecten. Een fijn sfeertje om nog even productief in te studeren, en af en toe heeel eventjes naar utopische Hawaiiaanse plaatjes te gluren....