Week 15: Wanted: Hula-skirt. Hawaii here I come!

Deze week maakte ik weer gebruik van mijn verplichtingloze maandagmiddag. Na mijn ochtendcollege pakte ik de Bart (Bay Area Rapid Transport, de metro hier) naar San Francisco, waar ik Pelle zou treffen om eindelijk Alcatraz te bezoeken. Tickets daarvoor zijn weken van tevoren uitverkocht, vooral voor het weekend, dus het was er tot nu toe nog niet van gekomen. Met de ferry vertrokken we richting het eiland, dat van 1934 tot 1963 in gebruik was als zwaar beveiligde gevangenis. Eenmaal aangekomen waren we vrij om rond te lopen en alles te bezichtigen. Ik was vooral geschokt door hoe klein de cellen waren, en de zeer beperkte bewegingsruimte die de gevangenen daarbuiten kregen. De audiotour door het hoofdgebouw van de gevangenis gaf veel interessante informatie. Zo hoorde ik dat bekende criminelen als Al Capone hier opgesloten hebben gezeten, en dat er officieel nooit iemand is ontsnapt uit Alcatraz. Het verhaal gaat echter dat drie gevangenen hier in 1962 wel in geslaagd zijn met een ingenieus plan inclusief met een lepel uitgeschraapte doorgang, geïmproviseerde papier marche hoofden zodat de gevangene in bed leek te liggen en een opblaasbootje van aan elkaar geplakte regenpakken. Het officiële bericht is dat ze zijn verdronken, maar er is nooit iets van ze terug gevonden. Mogelijk zitten deze drie nu dus lekker te genieten van een cocktailtje ergens op een strand in Zuid-Amerika....

Op dinsdagmiddag had ik weer afgesproken met Johannes om onze Hawaii-plannen verder te bespreken. Omdat hij pas later in december weg kan en de prijzen dan veel hoger zijn, hebben we besloten om begin januari te gaan. Hawaii bestaat uit meerdere eilanden met allemaal hun eigen attracties. Omdat wij toch meer geïnteresseerd zijn in outdoor-activiteiten dan in toeristische hotspots, is het plan om onze trip te beginnen in Kauai, een wat rustiger eiland met veel gave hikes en mogelijkheden tot kamperen. Daarna willen we nog een paar dagen naar Maui, een eiland dat bekend staat om de prachtige stranden en snorkelmogelijkheden. Zo veel gaafs te doen! Johannes moet ‘alleen’ nog even verifiëren met zijn begeleider dat hij echt vrij heeft tijdens de Christmas Break, maar als we dat akkoord hebben kunnen we boeken!

Woensdag was wederom een drukke dag met colleges en meetings, met zoals elke week de fijne onderbreking van thee en koekjes tijdens I-Tea. Vanaf half 6 was er een alumni event georganiseerd in de I-School, het Alumni Open House. Zoals een beetje voor zich spreekt, waren hier een aantal alumni van de master waar ik hier vakken van volg (MIMS: Master of Information Management & Systems), om mee te netwerken. Eerlijk gezegd heb ik weinig alumni gesproken, maar het was wel een erg gezellige avond met mijn medestudenten! Gratis drinken en eten doet het altijd goed.

Zoals ik eerder al schreef, is een van de grootste opofferingen van mijn verblijf hier dat ik Sinterklaas (en de bijbehorende pepernoten) mis. Maar gelukkig bood Bibi mij een oplossing: er is een grote Nederlandse community hier in de Bay Area die een Sinterklaasfeest organiseert, en hiervoor waren ze nog Pieten nodig! (Geen Zwarte Pieten, dat staat hier buiten discussie). Dit leek me superleuk, en vrijdagavond was het tijd om kennis te maken met de twee organisatoren, de andere Pieten, en ook de beste man zelf. We hadden afgesproken in een cafeetje in de wijk Mission in San Francisco. Ik was nog niet eerder in deze buurt geweest, en was verrast door de gezellige sfeer en vele leuke restaurants en barretjes. Drie van de vijf Pieten en de Sint waren aanwezig, en samen met Carolien en Marian, de organisatoren, namen we het programma voor de dag door. Er zullen ongeveer 100 kinderen langskomen in twee shifts van twee uur. Mijn rol is KnutselPiet, dus ik mag me vol uitleven op de kleurplaten. En natuurlijk flink met pepernoten strooien tussendoor! Er is een aanzienlijke lading snoepgoed besteld die deze week bezorgd wordt vanuit Nederland, dus ik hoef me toch geen zorgen te maken om een ernstig pepernootgebrek. Na de uiterst serieuze bespreking van het programma werd er met de ondersteuning van de nodige drankjes nog hard gewerkt aan de sociale verbinding tussen de Sint en zijn Pieten. Een erg gezellige avond!

Het pijnlijke gevolg van deze gezelligheid was dat ik na een kort nachtje alweer op moest om te verzamelen voor een nieuwe hike. Vandaag bestond het gezelschap uit een Zweeds-Nederlandse combo met Johannes en Rebecca als afgevaardigden uit Zweden, en Pelle en ik als Oranje duo. Door de maanden heen hebben we al flink wat bestemmingen van het lijstje afgestreept, en in de buurt is er helaas niet heel veel meer over. De hike van vandaag was dan ook wat korter dan we gewoonlijk doen, naar Tomales Point, het uiterste puntje van een schiereiland in het Point Reyes Park dat we eerder al doorkruisten. De foto’s op de beschrijving zagen er werkelijk waanzinnig uit, dus we hadden goede hoop op wat mooie uitzichten. Helaas hadden we niet zoveel geluk. De lucht helder was helder tot een kwartier voor we de parkeerplaats bereikten, maar plotseling doemde er een muur van wolken voor ons op en voor we het wisten reden we door extreem dichte mist. Op de heenweg naar Tomales Point hadden we zo slecht zicht dat we de zee op 20 meter onder ons slechts konden horen maar niet konden zien. Gedurende de tocht klaarde het gelukkig ietsje op, waardoor we uiteindelijk toch een mooi zicht kregen op de rotsen en kliffen. Vooral de gigantische golven vond ik erg indrukwekkend. Daar zou ik me toch niet zomaar in wagen op mijn surfplankje.. Op de weg terug was er een stuk meer te zien, en kwamen we erachter waarom het gebied The Tulk Elk Preserve werd genoemd: er bleken talloze kuddes wilde rendieren rond te lopen. Die hadden we eerder door de dichte mist letterlijk gemist..! (sorry, mijn Nederlandse woordgrappen worden er niet beter op met zoveel Engels om me heen)

Helaas gingen we hier dit weekend ook over op wintertijd, dus vanaf nu wordt het al vroeg donker. Wel bizar dat de klok in Europa al een week geleden achteruit ging, in het laatste weekend van oktober, terwijl dat hier altijd pas het eerste weekend van november gebeurt (waar ik overigens pas achter kwam toen ik al helemaal klaar zat voor de Skype en Femke vroeg waar ze bleef, waarop ze antwoordde ‘huh, maar we hebben om 8 uur afgesproken, en het is nu toch pas 7 uur?!’). Voordeel hiervan was echter een uurtje extra dag, die ik best kon gebruiken voor alle deadlines die deze week gepland stonden. Tussen het harde werken door zorgde Pelle nog even voor een fijne studiebreak door langs te komen om de Escape to Alcatraz te kijken, een verfilming van de ingenieuze ontsnappingspoging waar ik eerder over schreef. De film zelf was niet echt van hoogstaande kwaliteit, maar het was wel tof om zoveel beelden te herkennen van ons bezoek van afgelopen maandag.
Johannes had ondertussen akkoord van zijn begeleider, en wat is een betere besteding van een ik-moet-eigenlijk-heel-veel-studeren-zondag dan een vakantie te boeken? Het is nu dus definitief, van 3 tot 11 januari huppel ik rond in een Hula-rokje op de tropische eilanden van Hawaii!