Week 16: "Is this really happening?"
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
15 November 2016 | Verenigde Staten, Berkeley
Dinsdag was het een grote dag: the Presedential Elections! Tot nu toe had ik er nog niet zo heel veel van gemerkt, afgezien van wat pamfletten, een enkele opmerking en de vele “Are you already registered to vote”-advertenties. Vandaag was de spanning echter duidelijk merkbaar. Vanuit de ISchool was er een ‘Election Viewing Party’ georganiseerd in South Hall, met diner en grote schermen om de uitslag op te kijken. Al snel werd echter duidelijk dat de stemming een andere kant op ging dan was verwacht, en naarmate er meer resultaten binnen kwamen werd de sfeer steeds ongeruster. “Is this really happening?”, is een uitspraak die ik die avond veel gehoord heb. Na een paar uur besloot ik naar huis te gaan, de sfeer was zwaar beneden nul en de machteloosheid van simpelweg naar een scherm kijken en zien dat het steeds verder de verkeerde kant op ging maakte het niet bepaald een plek om nog een paar uur te willen blijven. Thuis kwam Pelle spontaan langs om als tegenactie House of Cards te kijken (voor de non-Netflixers onder ons, een serie over de Amerikaanse politiek die zich afspeelt in het Witte Huis), die met al z’n intriges en vuile machtspelletjes een fijnere wereld schetste dan de werkelijkheid. Echt helemaal kwamen we er echter niet in, dus besloten we tegen 11 uur toch nog richting Sproul Plaza te gaan, het centrale plein op de campus waar een groot scherm was neergezet. Samen met een grote groep studenten keken we nog een stukje van de CNN-uitzending, maar het was eigenlijk al volkomen duidelijk dat Trump de nieuwe president van Amerika zou worden.
Diezelfde avond nog werd al de eerste protestmars gehouden van Berkeley naar Oakland, en de dagen erna maakte Berkeley haar imago van studentenprotesten helemaal waar. Aan het einde van ons college de volgende ochtend hoorden we een aanzwellend kabaal buiten. Heel Berkeley High School bleek leeggelopen, en alle studenten liepen in een mars vanaf de school naar de campanile op de campus die naast ons gebouw staat, ondertussen leuzen scanderend als “Not our president!”. Behoorlijk indrukwekkend om zo’n mensenmassa eensgezind te zien samenkomen. Het was duidelijk dat met name mijn Amerikaanse medestudenten erg van slag waren door deze verkiezingsuitslag, en er werd die middag zelfs een bijeenkomst georganiseerd in de I-School voor mensen die hun zorgen wilden delen. Vooral de onzekerheid over wat er nu precies gaat gebeuren, welke idiote plannen Trump ook daadwerkelijk uit gaat voeren, en wat het effect ervan gaat zijn op de onderlinge verhoudingen zowel binnen als buiten Amerika maakt veel mensen, inclusief mijzelf, erg ongerust. Het zet me ook aan het denken voor de komende verkiezingen in Nederland. Ik wil hier verder geen politiek blog van maken, maar deze uitslag bewijst nog maar eens dat we er niet vanuit kunnen gaan dat dingen “toch niet gaan gebeuren”. Ook de PVV kan zomaar opeens de meeste stemmen hebben, en dat idee vind ik niet bepaald geruststellend.
Het was dan ook erg fijn om vrijdag al het gedoe even achter ons te laten, en om 7 uur richting Big Basin State Park te vertrekken. Het was Veteran’s Day, een nationale gedenkdag waarop men eer betoont aan iedereen die gediend heeft in het Amerikaanse legen. Ook de huidige soldaten worden op deze dag bedankt voor hun ‘service for our country’. Hoewel ik niet zoveel heb met het leger, vind ik dit toch best een mooie traditie, en verder was ik vooral erg blij dat het ons een dagje vrij opleverde. Na 2 uur rijden kwamen we bij het park aan en begonnen we aan onze hike, een combinatie van de Berry Creek Loop en de Slipper Rock Loop (toen ik vroeg aan de dame achter de informatiebalie van het park waar de start van de trail precies was en uitlegde wat ons plan was, keek ze me aan alsof ik had gezegd dat ik een driedubbele marathon ging doen. “You sure you want to do this?” waarop ik vroeg of het dan soms langer was dan 15 miles, en ze antwoordde “No, no it is.. but.. it is LONG”. Toch best grappig hoe anders maatstaven hier soms zijn). Doordat het een Academic Holiday was, was ik bang dat het beredruk zou zijn, maar tot mijn blijde verrassing was het erg rustig. De trail was prachtig, langs prachtige redwoods en watervallen waar zowaar water vanaf kletterde. Hier en daar troffen we ook immense sequoia’s, heel indrukwekkend. Bizar dat bomen zó groot kunnen worden. We hadden een lekker tempo, dus voor drieën waren we alweer terug bij het bezoekerscentrum. Met moeite weerstonden we de verleiding om de baliemedewerkster onze terugkomst te melden en te vragen of er niet nog wat meer te wandelen viel..? Erg flauw, dus stapten we gewoon maar in de auto voor onze terugkeer naar Berkeley.
Ik had verwacht dat ik helemaal gesloopt zou zijn na deze lange dag van reizen en buiten zijn, maar na een verfrissende douche was ik eigenlijk nog wel in de mood om wat te doen. Er bleek een soort verrassingsfeestje georganiseerd te zijn voor mede-MIMS’er Parv die om 12 uur jarig zou zijn. Ik had wel zin in een dansje, dus sprong ik op mijn fiets en vertrok ik naar de lounge van South Hall. Om 12 uur telden we met z’n allen af en werd de taart aangesneden. Volgens Indiase traditie ging de jarige vervolgens langs om iedereen persoonlijk een stukje te voeren, waarop ieder ook een stukje teruggaf. Een mooie traditie vind ik, al kun je je voorstellen dat het ook een flinke smeerboel werd met de groene-thee-slagroom-taart.. De rest van de avond gingen de voetjes van de vloer op een mix van Amerikaanse en Bollywood hits.
Het weekend bracht ik voornamelijk door als diehard nerd, vrijwel alle tijd in mijn Mac gedoken voor de laatste individuele Web Architecture opdracht. Hiervoor moesten we de webpagina en webserver die we eerder hadden gemaakt uitbouwen met een eigen API waar een database aan gekoppeld zat. Voor ik aan dit vak begon had ik ook geen idee wat deze zin betekent, maar ondertussen gelukkig wel en na een heleboel uurtjes zwoegen ben ik er best trots op dat het gelukt is! (en ik ook nog snap wat ik heb gedaan) Zondagavond zou de Supermaan te zien zijn, dus met een groep MIMS’ers gingen we richting Skyline Ridge vanwaar we dit goed zouden kunnen zien. In mijn allereerste week in Berkeley ben ik hier ook een keer omhoog gelopen, wat lijkt dat een eeeeuwigheid geleden. Voor de supermaan waren we helaas net te laat, maar het uitzicht op de night skyline van San Francisco en de rest van de East Bay was niettemin betoverend. Hiervan genietend en kletsend met wat getokkel van Michelles meegebrachte ukelele op de achtergrond was het een relaxt einde van zo’n onrustige week.
-
15 November 2016 - 23:55
Trees:
Hallo lieverd,
Wat een ongelooflijke deceptie die verkiezingen hè?
Net als jij ben ik bang dat het hier dezelfde kant op gaat. De 50+ partij staat in de peilingen op 9 zetels, dan is er nog de PVV en de partij Denk...
Ik hou m'n hart vast...
Maar laat je plezier nu niet vergallen.
De fantastische VR-projecten, de prachtige natuur, de vele leuke vrienden en dansfeestjes... er is genoeg te genieten. Vier het leven, doe ik ook!!!
Liefs, je mams
-
18 November 2016 - 10:22
Manja:
Hoi hoi!
Wat een leuk verslag weer om te lezen! Leuk dat je mee doet aan de AR/VR solution contest. Ben benieuwd en altijd goede ervaring.
Ik moest lachen om de Indiase feesten. Grappige tradities hebben zij! Leuk om daar zo mee kennis te maken.
Fijne week meis,
Liefs
Manja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley