Week 18: Happy Thanksgiving!

Na een weekend met vrijwel non-stop regen (waarin we ook nog eens de Big Game verloren...), was het maandag gelukkig weer droog. Het was maar een korte ‘schoolweek’; omdat het donderdag Thanksgiving was, hadden we vanaf woensdag al vrij. Het is duidelijk dat het een grote happening is hier, veel Amerikanen gebruiken deze Holiday om het hele land over te vliegen en hun familie te bezoeken, met als resultaat dat de campus vanaf dinsdag al uitgestorven was. Op maandagavond was het echter nog een drukte van belang, want we kregen ‘hoogstaand’ bezoek, in ieder geval onder computerfreaks. Steve Wozniak, mede-oprichter van Apple, kwam namelijk een praatje geven. Ik had dit pas zondag gezien en me aangemeld, maar er waren meer dan duizend aanmeldingen dus ik had al besloten om niet te gaan, wetende dat er al heel vroeg een gigantische rij zou staan met een minimale kans dat je op tijd binnen kwam. Maandagmiddag kreeg ik echter een mailtje dat ze vanwege de enorme animo hadden besloten een loterij te houden, en dat ik een van de gelukkigen was voor een plekje! Die kans kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan, dus lastminute vertrok ik samen met Nancy (de enige andere uitverkorene van vrijwel alle MIMS-studenten die zich hadden aangemeld) richting The House waar het event zou plaatsvinden. Uiteindelijk stonden we we toch nog een poos in de rij en waren er geen stoelen meer, maar dat mocht de pret niet drukken; wij waren binnen!

Steve Wozniak, of “Woz” zoals de studenten van de organisatie hem aankondigden alsof ze al jaren best buddies waren, was een goede speaker. Ik wist eerlijk gezegd niet zoveel van de oprichting van Apple en zijn rol erin, maar ik vond het grappig om te horen hoe weinig hij gaf om het hele business deel (dat was de andere Steve z’n Job.. haha flauw..), en puur wilde programmeren, computers bouwen en nieuwe technische snufjes ontwikkelen. Hij heeft gestudeerd aan Berkeley dus we kregen ook nog een aantal leuke anekdotes uit zijn studententijd. Het zou me niets verbazen als Top Dog een toename in klandizie zal merken van Steve’s lyrische herinneringen aan hun hotdogs na een avondje stappen.

Dinsdagavond ging ik richting IHouse voor een Hawaï Prep Dinner met Johannes. Hoewel het nog 1,5 maand weg is, vonden we het toch wel weer tijd voor wat extra voorbereiding (lees: voorpret). We hebben al een mooi lijstje van dingen die we willen zien en doen op Kauai en Maui, waaronder twee mooie 2-daagse hikes met een overnachting onderweg, de veelgeprezen ‘Road to Hana’, kayaken langs verborgen watervallen en natuurlijk snorkelen. Na onze bespreking en een smakelijke maaltijd (vanwege Libanese Independence Day was het aanbod in Libanees thema: falafel, hummus, naanbrood.. Mazzel dus!) reed ik door voor een ziekenbezoek aan Pelle. Het koude, natte weer van afgelopen weekend heeft meerdere mensen geveld, waaronder Pelle, dus daar ging ik langs om een fruitmand (ok, banaan) langs te brengen en als sociale afleiding een filmpje te kijken.

Helaas werd ik de volgende ochtend wakker met een zeer pijnlijke keel, blijkbaar was ik toch ook ten prooi gevallen aan de heersende grieperigheid... Gelukkig was het ook het begin van onze vakantie, dus hoefde ik niet om 9 uur in de collegezaal te zijn zoals normaal op woensdag. Donderdag voelde ik me nog een stuk beroerder, wat toch wel jammer was op Thanksgiving. Hoewel ik niet echt speciale plannen had, was ik die ochtend uitgenodigd door Loes om me aan te sluiten bij hun Thanksgivingdiner. (Uiteraard inclusief de traditionale turkey, alhoewel het hier onder vegetariërs blijkbaar de trend is om in plaats daarvan ‘tofurkey’ te bereiden, de vegetarische variant van de gevulde kalkoen. Ik weet niet, dat vind ik dan toch wel weer wat ver gaan...) Het leek me erg leuk om een keer zo’n Amerikaanse traditie mee te maken, maar alleen bij de gedachte van een uitgebreid diner protesteerde mijn maag zo heftig dat dit me niet zo verstandig leek. Ik kon ook een stuk minder genieten van de lekkere pumpkin en apple pie die Naomi had achtergelaten voor ze vertrok naar haar familie in LA. Ook Noëmie had haar best gedaan en een speciaal dessert gemaakt voor haar Thanksgiving diner (Het deed me erg deed denken aan boerenjongens). Ze had een extra bak gemaakt voor thuis, dus daar zat ik dan met 2 taarten en een lading dessert! Dat kon ik niet laten vergaan, dus besloot ik lastminute een uitnodiging eruit te sturen via Slack (het sociale platform waar we met alle MIMS’ers gebruik van maken) voor een laagdrempelig Thanksgiving Pie Party momentje die middag in South Hall. Hoewel uiteindelijk alleen Usman, Carina en later Shresta hierop af kwamen, was het toch een fijne en zeer welkome onderbreking van het ziek thuis zitten. En mijn missie was geslaagd, want vrijwel alles dat ik had meegenomen ging op...

Na Thanksgiving volgt altijd de beruchte Black Friday: door heel Amerika geven winkels krankzinnige kortingen, wat resulteert in taferelen waarbij de Drie Doldwaze Dagen van de Bijenkorf een lachertje zijn. Ik wilde dit toch ook wel even zien, dus ik zat al vroeg op de fiets richting Bay Street, de shopping mall in Emeryville. Hier merkte ik echter weinig van de voorspelde chaos, het was zelfs vele malen rustiger dan op een gemiddelde zaterdag. En dat met fikse korting! Best relaxt shoppen dus. Helaas was ik wel wat overmoedig geweest, dus na een paar winkels was de koek op en ging ik snel weer naar huis. Dat moest ook wel, want zaterdag stond er een bezoekje aan Bibi in San Francisco gepland! Sinds vorige week zijn ze verhuisd naar de buurt Marina, een van de meest fancy wijken van SF. En inderdaad, wat een mooi appartement! Na een toertje door het huis en wat bijkletsen, gingen we de winkels om de hoek aan Chestnut St. verkennen. Hier liepen we het ene na het andere winkeltje vol met hebbedingetjes binnen, heerlijk om zo lekker te snuffelen! Na nog een opwarmdrankje bij Peet’s Tea & Coffee keerden we terug naar het appartement. Ik bleef nog gezellig eten, waarna Robbert en Bibi zo lief waren om mijn fiets achterin te gooien en me helemaal terug te brengen naar Berkeley. Erg fijn, want het regende behoorlijk, en mijn energie was na zo’n lange dag toch best wel weer op.

Zondag moest ik vooral hard aan de studie; deze en volgende week zijn een aaneenschakeling van deadlines, beginnend met een presentatie op de vroege maandagochtend. De laatste loodjes, nog even en het semester is alweer voorbij!