Week 22: Merry X-mas from LA!

Na een superleuk weekend begon de eerste echte vakantieweek lekker slow. Heerlijk om geen wekker te hoeven zetten en rustig op te starten. Het grootste deel van mijn MIMS-vrienden is ondertussen richting huis, of dat nou de East Coast, Mexico, Europa, India of China is. Nisha was er vandaag nog wel en we hadden afgesproken bij Asha Tea House voor een goodbye-lunch. Ze hebben een kopje thee daar echt als een vorm van kunst verheven, met een soort ‘basis’-thee waar ze dan speciale smaken vers in vermengen. Heel bijzonder! Toch net ietsje anders dan een zakje Pickwick Autumn Storm.. Het was heel gezellig met Nisha, toch een beetje jammer dan om afscheid te nemen. Gelukkig zie ik haar weer terug in januari!

Het was nog steeds prachtig helder weer, dus op woensdag vertrokken Pelle en ik richting San Francisco voor een dagje city cruisen. We stapten uit bij 16th & Mission en liepen via het leuke buurtje Castro omhoog richting Buena Vista Park. Hier klommen we omhoog voor fantastische uitzichten op de stad en Golden Gate Bridge. Er stonden een paar borden met de waarschuwing dat er coyotes in de buurt gesignaleerd waren. Dit namen we niet zo serieus met zoveel mensen die rondliepen. Even later stonden we echter plots oog in oog met een coyote. Wauw wat een prachtig beest! Hij was duidelijk erg gewend aan mensen, en eerder bang voor de rondlopende honden die hem aanzagen als een soortgenoot en leuk wilden spelen. Ergens best triest dat de natuur zo op zijn kop is gezet door de mens dat zo’n beest zijn natuurlijke gedrag geheel verliest, maar wel heel gaaf om een coyote van zo dichtbij te zien.

Hierna liepen we door naar het Golden Gate State Park. Hier was ik vlak na de roadtrip met Femke ook geweest vanaf het huis van Bibi en Robbert. Toen ben ik erdoorheen gefietst op Bibi’s fiets, dus het was leuk om er nu ook doorheen te wandelen. Nog leuker was het om er in een heerlijk zonnetje doorheen te wandelen, terwijl het in augustus geheel in mist gehuld was. Het officiële begin van de winter en we konden rondlopen in ons t-shirtje. I love California! Het park bleek al lopend toch een stuk groter te zijn dan ik op de fiets had ervaren, dus we deden er de rest van de middag over om uit te komen bij het eindpunt: Ocean Beach. Vorige keer in de mist had ik niet kunnen zien wat een prachtig strand dit is. Vooral de enorme golven blijven indrukwekkend. We liepen een stukje over het strand om tevreden neer te ploffen bij Java Beach, een leuk cafeetje net achter de duinen. Omdat het de kortste dag van het jaar was, konden we precies de zonsondergang meepakken en de zon in de zee zien zakken. Dat had ik vooraf totaal niet verwacht, nog een extraatje op deze al supergeslaagde dag.

De terugtocht was nog wel een avontuur. Vanaf Ocean Beach wilden we de Muni (trein/bus in SF) pakken richting Embarcadero, van waar we met de Bart (metro in de Bay Area) terug konden naar Berkeley. Halverwege had onze tram echter een vrij onvriendelijke ontmoeting met een afslaande auto, waardoor we niet meer verder konden. Er zou een shuttlebus komen maar de chauffeur wist nog niet wanneer, wat in Amerika betkent dat het nog héél lang gaat duren. We besloten dus maar om een Uber te nemen. Tot nu toe waren mijn ervaringen met Uber prima, maar deze keer hadden we iemand die echt niet kon autorijden... Na een reeks illegale afslagen en bijna-dood-ervaringen kwamen we gelukkig heelhuids aan bij de Bart en konden we onze weg naar Berkeley vervolgen.

Na een koffietje op de donderdagochtend met Catherine, een Brits-Australisch meisje die ik in de sportschool heb ontmoet, besteedde ik de rest van de donderdag aan het plannen van Hawaï, steeds nieuwe ideeën heen en weer sturend met Johannes. Ik dacht dat 8 dagen best lang was, maar er is zoveel tofs te doen dat we alsnog bijna tijd tekort komen! Aan het begin van de avond fietste ik richting Oakland, waar ik was uitgenodigd bij Steve, een mede-MIMS’er, zijn vrouw Megan en hond Jasemine voor een Christmas Cookie Decoration Party. Samen met nog een vriendin van Megan en later Malavika, een andere mede-MIMS’er, stortten we ons op een enorme stapel koekjes, ze te lijf gaand met frosting, verschillende soorten sprinkles en felle kleuren glazuur. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst koekjes heb versierd, maar ik vond het stiekem echt ontzettend leuk om te doen!

Ik had nu ook een mooie stapel koekjes om mee te nemen de volgende dag. Ik was namelijk last-minute uitgenodigd door mijn huisgenoot Naomi om tijdens de kerstdagen mee te gaan naar haar familie in Los Angeles. Aangezien ik toch nog geen specifieke plannen had voor de kerst en ik nog niet echt in LA zelf was geweest, leek me dit wel leuk. Op vrijdagochtend werd ik dus opgepikt door Naomi’s zus en een vriendin van haar om mee te rijden naar LA. We waren duidelijk niet de enigen die de kerstdagen in South-California door wilden brengen, dus het was superdruk op de weg, maar om 8 uur ’s avonds kwamen we dan eindelijk aan bij het huis van Naomi’s vader en haar andere zus. We reden meteen door voor een diner bij Brazil Cafe, waar ook een goede vriend van de familie, de Nederlandse Sebastiaan aanschoof. Ik had veel over hem gehoord (al Naomi’s kennis over Nederland is van hem afkomstig) dus het was leuk om hem in real life te ontmoeten. Ondanks de lange dag besloten we toch nog even een drankje te doen bij pub Arsenal, waar Naomi en ik uiteindelijk tot sluit (ook hier al om 2 uur..) bleven dansen. Een goed begin van het weekend!

De volgende ochtend schoof ik via Skype aan bij onze kerstdiner-traditie met mijn middelbare school vriendinnen uit Amersfoort. Het was heel leuk om er op zo’n afstand (en met zo’n tijdsverschil) toch een beetje bij te zijn. Daarna vertrokken we met Naomi, haar zus en diens man naar The Getty Center, een museum op een van de heuvels rondom LA. Omdat het de vorige dag gigantisch had geregend was de lucht nu superhelder en konden we heel ver kijken. Mazzel! Het grootste deel van ons bezoek waren we dan ook rondom het gebouw aan het genieten van alle mooie uitzichten op LA en de sierra’s in de verte. Na een uitgebreide lunch stapten Naomi en ik op de recent geopende metrolijn richting Santa Monica. Dit klinkt voor ons heel normaal, maar het feit dat we zomaar ‘even’ de metro konden pakken is hier zeker iets bijzonders, en de bouw van de metrolijn heeft dan ook jaren geduurd. Tijdens mijn roadtrip met Femke hebben we ook een korte stop gemaakt in Santa Monica, dus best bijzonder om nu weer terug te zijn. Naomi en ik hebben heerlijk een stuk over het strand gewandeld. Hierna was het alweer kerstavond. In Amerika vieren de meeste families ofwel Christmas Eve of Christmas Day. Elke familie heeft zo zijn eigen tradities maar vaak bestaat het toch uit een uitgebreid diner en een hoop cadeaus. Een tweede kerstdag kennen ze hier niet, en het riep dan ook erg veel verbazing op toen ik daarover vertelde. In Naomi’s familie kookt eigenlijk niemand en worden alle maaltijden dus buiten de deur gegeten of afgehaald. Geen uitgebreid gekokkerel dus voor het kerstdiner, maar wel bijzonder lekker gegeten bij een supergoede sushitent. Eenmaal thuis was het tijd voor de echte kersttradities van de familie: een potje fanatiek kaarten (een spel dat het meest lijkt op ons Jokeren), en om middernacht de interessante combinatie van een mok warme chocolademelk met havermout volgens familierecept, een Happy-Holidays-toast met champagne, en een stuk panetonne, een Italiaanse fruitcake. Dit laatste is een Peruviaanse traditie (dit riep bij mij de vraag op hoe een Italiaanse cake in een Peruviaanse traditie terecht is gekomen... het blijkt dat ook de Italianen een poosje geheerst hebben in Peru en hun tradities hebben geïmporteerd, al zijn Peruvianen nu van mening dat het ‘hun’ cake en traditie is). Naomi komt namelijk uit een naar Peru geëmigreerde Japanse familie. Toen ze vier was, zijn haar ouders overgekomen naar Amerika. Een bonte mix van culturen dus, wat tot deze interessante combinatie van tradities heeft geleid. Deze gezellige kerstavond werd nog afgesloten met een toast en wat kleine kadootjes, waarna we laat ons bed opzochten.

Na een kort nachtje stonden we zondagochtend al vroeg op voor de volgende familietraditie; naar de film op Christmas day! Zo zat ik dus om 10.15 al te kijken naar de nieuwe film La La Land. Ik had verwacht dat maar weinig mensen naar de film zouden gaan met kerst, maar deze traditie wordt blijkbaar breed gedeeld want de zaal zat stampensvol! Toch een beetje gek om op kerstochtend in plaats van kerstontbijt met een afbakbroodjes en een eitje in de bios te zitten met popcorn en soda (of nou ja, het algemene publiek dan. Ik moest daar om 10 uur echt nog niet aan denken, al snapten Naomi’s zussen daar niets van; bij bios hoort nou eenmaal (een enorme bak) popcorn, dat staat geheel los van tijd van de dag..). Toen we ook deze activiteit af konden vinken van de kerst-todo-list, ging de LA-toer verder met een ritje richting de heuvels voor wat traditionele toeristenfoto’s met het Hollywood-bord. Check! Via het hoger gelegen Griffith Exploratorium met wederom prachtige panorama-views daalden we weer af naar Hollywood Boulevard voor een kort bezoek aan de Walk of Fame. Die kon natuurlijk niet aan mijn LA-experience ontbreken! Als afsluiting reden we nog door Downtown LA met zijn skyscrapers. Leuk om rond te rijden tussen de gebouwen die ik afgelopen dagen steeds vanuit de verte heb bewonderd. Vanuit Amerikaans oogpunt zat kerst er hiermee weer op voor dit jaar, maar mijn bezoek aan LA duurt lekker nog een dagje langer!